Thomas van Dongeren (37) werkt al sinds 2005 bij Tedas en maakte dus op een paar jaar na de volledige twintig jaar mee. Hoe heeft hij Tedas in die jaren zien veranderen? En wat waren zijn persoonlijke hoogtepunten?
Hoe kwam je in 2005 bij Tedas terecht?
“Bij toeval. Harriëtte en haar toenmalige compagnon betrokken in dat jaar een nieuw bedrijfspand, zodat Tedas verder kon groeien. Tijdens het klussen ging Harriëtte door haar rug. Ze besloot een professional in te schakelen om het af te maken, dat werd mijn vader. Die ving toevallig op dat ze mensen zochten die custom software konden ontwikkelen. Ik was na mijn mbo-opleiding ICT met twee vrienden een bedrijfje gestart en mijn vader bracht ons met elkaar in contact. Zo ben ik op projectbasis bij Tedas begonnen voor twee dagen in de week. Al snel merkte ik dat ik het werk bij Tedas veel interessanter en uitdagender vond dan het bouwen van websites, wat we met ons bedrijf deden. Bovendien sprak het maatschappelijke belang – werken aan de veiligheid van Nederland – me aan. Dus toen ben ik fulltime in dienst gekomen.”
Heb je nog dezelfde functie als in het begin?
“Ik ben begonnen als software engineer. In die beginjaren heb ik me bijvoorbeeld beziggehouden met de digitale verhoorkamer en Careview, een oplossing voor de zorg. Omdat ik steeds aan een ander project werkte, bracht mijn werk ook steeds nieuwe uitdagingen met zich mee. Op een gegeven moment ging Tedas professionaliseren en kreeg elke afdeling een teamleider. Die rol heb ik voor de softwareafdeling een tijdje op me genomen, maar het paste totaal niet bij me. Gelukkig voelde ik geen drempel om daar eerlijk over te zijn. Ik kreeg toen de ruimte om software architect te worden, een functie die ik nu nog steeds met veel plezier vervul.”
Sinds 2020 focust Tedas zich volledig op digitale weerbaarheid en netwerkbeveiliging. Wat betekende dat voor jouw werk?
“Voor mij persoonlijk kwam dit op een goed moment, want ik wilde mijn kennis over infrastructuur graag vergroten. De afdeling infrastructuur was al bezig met de ontwikkeling van Bastion en daar moest een softwareschil omheen komen. Het leek me heel interessant om me daar mee bezig te houden. En dat is het ook! Toch besteed ik er tot nu toe eigenlijk maar een klein deel van mijn tijd aan. Ik ben nu het grootste deel van de week gedetacheerd bij defensie om de architectuur en kennis van een van onze oplossing over te dragen.”
Je werkt al heel lang bij Tedas. Wat heeft je gemotiveerd om zo lang te blijven?
“Vakinhoudelijk blijf ik uitgedaagd door de variatie in projecten: ik doe nooit langer dan twee jaar hetzelfde. Ik vind het fijn dat ik veel vrijheid en verantwoordelijkheid krijg in mijn werk. Daarnaast heb ik een goede klik met mijn collega’s. Veel van hen werken hier met dezelfde motivatie als ik: bijdragen aan veiligheid. Dat schept automatisch een band. Verder zijn de arbeidsvoorwaarden uitstekend. De laatste tijd proberen veel bedrijven zich daarmee te onderscheiden, maar bij Tedas zat dat vanaf het begin al goed. Dat hoort bij de bedrijfscultuur.”
Wat is het belangrijkste dat je in al die jaren geleerd hebt?
“Dat je het samen moet doen. Dat gaat niet alleen over intentie, je moet ook de juiste randvoorwaarden creëren. In 2020 heb ik aangegeven dat het belangrijk was om eerst agile te gaan werken voordat we met de ontwikkeling van de softwareschil aan de slag konden. Dat heb ik toen samen met een collega uitgewerkt. Daarna stond op de begroting dat hiervoor een product owner moest worden aangenomen. Voor mij blijkt daar waardering uit: dat er naar je wordt geluisterd en dat je ideeën worden overgenomen. In het begin wilde ik al mijn ideeën ook zelf verder uitwerken, maar ik heb geleerd dat dat niet per se hoeft. Als het wordt opgepakt door een collega, is het ook goed. Zo brengen we als team het bedrijf verder.”
Wat is het leukste dat je hebt meegemaakt in je carrière?
“Marview was een project waarbij we digitale camerasystemen ontwikkelden voor de petrochemische industrie. Op een gegeven moment waren er problemen met een systeem op een schip in Singapore. Het lukte niet om die telefonisch op te lossen, dus mocht ik er naartoe. Maar je mag niet zomaar op zo’n schip aan het werk, ik moest eerst een intensieve survivaltraining volgen. Daarna ben ik naar Singapore gevlogen en heb ik alles voorbereid met de installateur. Het schip zelf lag inmiddels voor de kust van Australië en ik werd met een helikopter aan boord gebracht. Al snel bleek dat ze camera’s hadden gebruikt die niet tegen zout water konden. Binnen een dag of twee had ik het opgelost, maar toen moest ik nog vijf dagen wachten tot de volgende helikoptervlucht. En dat in één van de ruigste zeeën ter wereld, ik ben nog nooit zo zeeziek geweest. Al met al een ervaring die ik nooit meer vergeet!”
Wat betekent het jubileum voor jou persoonlijk?
“Het twintigjarig bestaan doet me wel even stilstaan bij alles wat ik bij Tedas heb geleerd en meegemaakt. Ik ben trots op de groei van het bedrijf. In 2005 had ik nooit kunnen denken dat we zouden uitgroeien tot een ISO-gecertificeerd bedrijf dat andere bedrijven mag ondersteunen in accrediteringstrajecten. We zijn echt een voorloper op het gebied van netwerktechnologie en digitale weerbaarheid en zullen dat ook blijven, want iedereen is doordrongen van het belang om te blijven innoveren. Dat betekent automatisch dat er in mijn werk voldoende uitdaging blijft. Ik kijk dus met trots terug op de jaren die achter ons liggen en met vertrouwen vooruit naar de jaren die komen.”
